Es muss ja nicht immer Namibien sein…
Es muss ja nicht immer Namibien sein…Al in het voorjaar, toen onze Red Light Group de ITV in Gedern zou gaan bezoeken, ontstond het plan ook eens een waarneemweekend te ondernemen in een donkere streek en dan te verblijven in een comfortabel huis. Na veel internetspeurwerk werd Waimes het volgende doel. Het weekend van 18 tot 21 september was daar nog een 12-persoons huis vrij. Dat werd hem dus!
| Ardennen september 2009. Foto's © RedLightGroup | |
 |
|
Waimes, of Weismes zoals de Duitstaligen daar zeggen, ligt in de Ardennen, ver van lichtvervuiling en op 600 meter boven zeeniveau. Alles in huis volgens ons, voor heldere, donkere nachten met een goede seeing. Eindelijk, na vier maanden stond onze kleine expeditie voor de deur. Vanwege het transport van al ons optiek en artikelen van meer huishoudelijke aard werd gekozen voor vervoer met vier auto's.
De reis verliep zeer voorspoedig bij mooi weer en zonder fileleed. Het afgesproken 'koffie-moment' op de route nabij Venlo ging aan de schrijvers van dit stukje voorbij; een dwaaltocht door Castenray, mobiel contact met P., P., en P., comfortabel achter een capuccino, bracht ons geen verlossing. We hebben de reis maar voortgezet.
Mooi op tijd in de namiddag aangekomen op de plaats van bestemming, hing daar onze Redlightbanner al trots aan de gevel. Natuurlijk, mede doordat wij in onze nieuwe zwarte polo's met logo gestoken waren, had de eigenaar vrede met Paul's bricolage bij het ophangen van het p.r.-materiaal aan zijn houtwerk. Het kon voorbijgangers en nieuwsgierigen niet ontgaan zijn dat we bezit hadden genomen van de blokhut.
Het verdelen van slaapkamers en uitladen en installeren van het equipment had wel iets weg van het schoolkamp van weleer. Met genoeg ruimte in de hut kon één vertrek gebruikt worden als Abstellraum, want waar laat je anders drie Dobsons, een Celestron 8, een Celestron 11, een Skywatcher 250, Takahashi Mewlon 210, twee Coronado PST's, een Televue 76 met Colorado SolarMax, een handvol verrekijkers, drie monteringen, accu's, oculairen, sterrenkaarten en andere hulpmiddelen?
Nadat de rust was weergekeerd maakte een wee gevoel in de maagstreek ons duidelijk dat er juist nú voor de inwendige Mensch goed gezorgd moet worden. Na een korte oriënteringsrit door de omgeving van Waimes, vonden we wat we zochten: de plaatselijke Carnivoor (Carrefour, red.) die ons voorzag van de eerste levensbehoeften. (lees: drie dagen barbeque-en)
De avonden die volgden brachten helaas plaatselijke wolkendekens die het niet noodzakelijk achtten eens een stukje op te schuiven. Soms werden we lekker gemaakt met kleine opklaringen die net groot genoeg waren om ons te laten zien hoe mooi donker en glashelder het had kúnnen zijn. Of dit veroorzaakt werd door de meters hoge vlammen die ontstonden bij het opstarten van de barbecue, of door de geografische ligging van de locatie is niet helemaal duidelijk geworden.
Buiten de nachtelijke observaties tussen de wolkensluiers door, met welke we al rekening hadden gehouden, konden we dankzij de meegebrachte multimediavoorzieningen zoals beamer, laptop en projectiescherm, genieten van de spectaculaire dvd-serie van 'The Universe', vol zwarte gaten en ander exotisch spul, de voorstelling 'Powers of Ten' en lachen met de markante figuren uit de stal van Jiskefet. (Edgar, Storm, Jos, juffrouw Jannie en Van Binsbergen) Het moet gezegd worden: de diepgravende communicatie van deze heren liet niet na ons spraakgebruik nog geruime tijd te kleuren. Ja, daar lách je nou om, maar dat is állemaal uitgezocht, in een laboratórium!
De Ha-kijkers hadden het aanmerkelijk drukker dan de zwartkijkers die we bij ons hadden. Tussen het decimeren van de aantallen wespen door, waren we steeds weer onder de indruk van de prestaties van deze kleine krachtpatsers. De visuele indrukken werden nog versterkt door de inzet van het Jupilerfilter door alle waarnemers.
De zondag hebben we gebruikt om het hoogste punt van België, 700 meter
te bedwingen. Een mooie prestatie die zonder zuurstof, touwen en stijgijzers
door het hele team werd neergezet.
Na deze inspanning van formaat werd de middag goed besteed met een flinke wandeling
door de schitterende natuur van de 'Hautes Fagnes' die de meesten van ons alleen
kenden van de Belgische weerberichten. Door de vele historische grenspalen en
monumenten die we onderweg, lopend over vele kilometers 'knuppelweggetjes',
(welke naam ik heus niet zelf verzonnen heb) was de rijke historie van het gebied,
strijdtoneel en speelbal van Waalse en Pruissische territoriumdrift, als het
ware voelbaar.
Onze diepgevoelde wens de mooie middag bij het restaurant van het Signal de Botrange af te sluiten met een hapje en een drankje, werd lelijk gefrustreerd door het enige bedienend personeel van deze nering dat aanwezig bleek. Een struise jongedame, die uitstraalde dat ze in de horeca verdwaald was, weigerde consequent ons waar te nemen en deed ons na ruim een kwartier besluiten ons hoofdkwartier in Waimes maar weer op te zoeken.
Daar werd 's avonds voor de laatste maal de vertrouwde BBQ maar weer ontstoken en onder het genot van sigaar, Bratwurst, wijn en bier waren de ontberingen zeer snel vergeten. Ondergetekenden hebben nog een poging gedaan om toch nog wat Deep-sky aan het klamme zwerk te ontfutselen, maar dat bleek vechten tegen de bierkaai.
Onvermijdelijk daarna moesten we de terugreis voor de volgende dag onder ogen zien en alle persoonlijke spullen bij elkaar gaan zoeken en inpakken. Na alweer een kort nachtje slapen werd door ons om 9.00 uur de sleutel van de blokhut bij monsieur Hubert ingeleverd. Na op de landweggetjes rond Weismes ons geduld te hebben geoefend achter een file woon-werkverkeer van tachtig runderen, verliep verder de tocht in omgekeerde volgorde onder hetzelfde gunstige gesternte als de heenreis, zodat we rond een uur of vier, weliswaar enigszins afgepeigerd, thuis onze favoriete stoel weer konden innemen. Des te comfortabeler voelde dat omdat het slaapgebrek van de afgelopen zich nog enige tijd zou laten voelen.
Hoewel niet in strikt astronomische zin, was ons Ardennenoffensief zeker een geslaagde onderneming te noemen en is herhaling van een dergelijke actie op termijn vanzelfsprekend.
En volgend jaar tóch maar naar Namibië?