Al-Cafoup
Al-CafoupAl-Cafoup: de Arabische naam van één van de zeven
uit het Zevengesternte? Een waarneemlocatie ergens in de Libische woestijn,
à la duizend-en-één nacht? Welnee, het is slechts een doodlopend
wegje bij Voorst, waar bij helder weer waarnemers hun kans schoon zien om ongestoord
hun teleskopie op te zetten. Lees de verslagen van Marcel en Marten.
| Waarneemactie 14 februari 2009. Foto © Marcel den Braber en RedLightGroup | |
 |
|
Gisterenavond zijn Marten en ik naar de, bij menig astroforum liefhebber bekende Kafoep gereden. Voor ons beiden ditmaal een thuiswedstrijd. Om 21.30 uur te zijn aangekomen hebben het kijkgerei opgesteld, de Takahashi en de Truss Dobson.
De Takahashi heeft de gehele avond Saturnus in het vizier gehad. De seeing werd in de loop van de avond ook alsmaar beter. Marten riep nog dat de schaduwovergang Iapetus is goed te volgen was....dus. ;-)
Truus de dobson is de gehele avond in dienst geweest voor het deepsky gebeuren. Veel van het bekende weer voorbij zien komen, de Eskimonevel daarintegen bleef eigenwijs en liet zich niet zien.
Zo tegen 01:30 uur verschenen ook Wega en Deneb. Voor ons het teken om de boel weer in te pakken, want voor je het weet sta je naar de zomerdriehoek te turen, en daar waren we niet op gekleed!
Marcel
Omdat we helder weer verwachtten en Marcel en ik de enige redlighters waren die op dat moment in de gelegenheid waren onze kijkertjes een avondje te luchten, kozen we voor een nabije locatie, als het ware in de achtertuin. Het werd het mythische weggetje ergens in de stedendriehoek. Aangezien Marcel al beeldend verslag heeft gedaan onder andere van het passerende hemelgebeuren en de gebruikte spullen Truus en Takkie, doe ik er een schepje couleur locale bij.
Niet bijzonder vroeg had ieder voor zich de weg gevonden en waren we rond 9.30u. op het stille weggetje. Vooral aan het doodlopende einde was het uitzicht adembenemend en werd directe lichthinder van een bedrijf aan het zicht onttrokken door een bosje. In het spiegelgladde inktzwarte water van het aanpalend kanaaltje, kon je op het rustieke brugje staand de sterren van de hemelse jager, nu omgekeerd, duidelijk onderscheiden. Dit serene beeld nodigde uit tot beschouwingen over het nabije en voltooide verleden, voorafgaand aan de geboorte van het Rode Licht.
Terzake nu. Na even later met gevoelloze vingers een en ander aan apparatuur in elkaar geschroefd te hebben, voor de vorm de hobby nog even vervloekend, namen we de tijd om eens te inventariseren wat we zoal eens op de korrel wilden nemen. Het was helder, maar de lucht bevatte zeker ook betrekkelijk veel vocht. Rondom kijkend waren duidelijk en indringend de lichtkoepels van Apeldoorn, Zutphen en Deventer te zien. Daardoor en ook omdat onze kijkers geen giganten zijn, liepen we zo tegen onze beperkingen op. Toch was het erg de moeite waard en in sommige gevallen bood een UHC filter in de Dobson nog een duidelijke verbetering, zodat M97 als het ware schoorvoetend de ogen opsloeg, maar M82, naar verwachting daar weer niet van profiteerde en ook het Leo triplet zich het best filterloos bewonderen liet.
Met de refractor keek ik naar Saturnus die later, laag onder de buik van de leeuw hangend, zich meer en meer uit de dikke luchtlagen losmaakte. Mooi te zien de smalle ring als een helder "balkje"met gepunte uiteinden. De seeing bleek na enige tijd weinig te wensen over te laten, zodat 320x in een roekeloze bui gekozen, er nog draaglijk bleek uit te zien.
Een uurtje na middernacht begonnen de tenen afstand te nemen van het lichaam
en ook de vingers leidden een eigen kwijnend bestaan. We wisten dat het tijd
was om op te breken. Toen Marcel de opkomende maan vereeuwigd had, we de zomerdriehoek,
Hercules en de andere mooiweerobjecten zagen opkomen, werden we nog eens doordrongen
van het ijzeren ritme van de seizoenen en onze menselijke nietigheid. Veel anders
dan, nogmaals zachtjes de vorst verwensend, afbreken, ruiten ontdooien en het
bed opzoeken zat er niet in.